Afropean // Human Being – Sukina Douglas / KVS

Een kampvuur van complexiteiten

Afropean // Human Being van Sukina Douglas en Purni Morell gaat op vele manieren de confrontatie aan met het eeuwenoude proces achter  ‘identificering’.

Wouter Hillaert

recensie 19.02.2020

hi baubo, – Hannah De Meyer & Toneelhuis

Over ons verlangen naar leesbaarheid

Met hi baubo, zet theatermaker en performer Hannah De Meyer haar onderzoek naar tekst en fysicaliteit verder. Net zoals in haar vorige twee voorstellingen, Levitations (2017) en New Skin (2018), doet ze dat in het Engels, met teksten die meanderen en filmische beelden oproepen. Voor het eerst binnen haar parcours in het P.U.L.S-project van Toneelhuis maakt ze een voorstelling voor de grote zaal. Vergezeld van medeperformer Adina Macpherson en een schare kunstenaars en denkers die bijdragen leverden, creëert De Meyer andermaal een verstilde, dystopische theaterervaring waarin ze deze keer droomt over een wereld zonder hiërarchie, met de mythische figuur Baubo als uitgangspunt. Wat gebeurt er wanneer dit soort complexe werk de focus van de kleine zaal verlaat? En hoe maak je een vertaling van theorie naar theater?

Simon Baetens

recensie 11.02.2020

Histoire de la violence/Im Herzen der Gewält – Edouard Louis & Thomas Ostermeier

Een masterclass in kruispuntdenken

De jonge Franse auteur Edouard Louis en de Duitse theaterregisseur Thomas Ostermeier sloegen de handen in elkaar voor een voorstelling die diep doordringt in de vraag naar identiteit en het kruispuntdenken dat ermee verwant is.

Mia Vaerman

recensie 03.02.2020

Softies – Hanna Mampuys & fABULEUS

Fysieke performance is misschien wel het mooiste medium om iets te weten te komen over menselijke verhoudingen; in tegenstelling tot woorden liegen lijven niet. De circusdansvoorstelling Softies geeft zijn publiek van zesplussers inderdaad inzicht in bepaalde menselijke dynamieken, maar maakt binnen dat opzet weinig scherpe keuzes.

Evelyne Coussens

recensie 23.01.2020

Breugel – Lisaboa Houbrechts

Tussen ritueel en amateurtoneel – daartussen laveert Bruegel van Lisaboa Houbrechts. Het vulgaire en het poëtische zijn in haar regies geen opponenten, maar strijdbroeders. Houbrechts plooit een intieme worsteling met de idee van ‘vrouwelijkheid’ open tot een universeel discours waarin haar eigen twijfels en angsten over de invulling ervan worden gesublimeerd tot die ene essentiële kreet: ‘Ik besta!’  

Evelyne Coussens

recensie 22.01.2020

Familie – Milo Rau (NTGent)

De onaanvaardbare banaliteit van de dood

Wat dreef het bejaarde koppel Demeester uit Calais om hun kinderen mee te nemen in een zelfgekozen dood? Milo Rau doet alsof hij in Familie naar antwoorden zoekt, maar hij maakt van een traumatisch overlijden iets ongezien betekenisloos. Als we in het theater niet dichter bij een menselijk en maatschappelijk begrip van dergelijke drama’s kunnen komen, waar dan wel nog?

Charlotte De Somviele

recensie 07.01.2020

Locke – Compagnie Cecilia

Plankgas op de pechstrook

De claustrofobische indiethriller Locke (2013) behoort tot de spannendste nagelbijters van het voorbije decennium. Bij Compagnie Cecilia hertimmert Yahya terryn de film tot een meeslepend theaterconcert met Koen De Graeve en Tom Vermeir. Hun dollemansrit onderscheidt zich met humor en explosiviteit, maar boet ietwat in op de sluipende mentale odyssee van zijn protagonist.

Gilles Michiels

recensie 24.12.2019