Forest Silent Gathering – Begüm Erciyas

Samenkomen in en door de geluiden van het bos

Forest Silent Gathering is, na het geslaagde Letters from Attica, de tweede voorstelling van Begüm Erciyas in de publieke ruimte. Ditmaal is die ruimte niet de drukke stad, maar een rustig bos in de periferie. In de Kalmhoutse Heide brengt ze, samen met muzikanten Eric Desjeux en Matthias Meppelink, een groep mensen bijeen en laat hen via een uiterst eenvoudige maar slimme geluidsperformance samenhorigheid ervaren. Het eindigt met een gezellig theekransje, al is de nasmaak, terecht, wat bitter.

Jasper Delva

recensie 06.05.2022

Ambient Theatre Fury – Anna Franziska Jäger & Nathan Ooms / Campo

Zijlings rollen ze over het podium, Anna Franziska Jäger en Nathan Ooms, van achteren naar voren en weer terug. Jäger rolt soepel, met een haast kinderlijke energie; Ooms rolt trager, dromerig torst hij zijn lichaam met zich mee in een satijnen pyjama. Zijn monoloog, in het Engels, is een lange reeks oneliners, als Instagram-captions. Er zit geen echte opbouw in, het zijn meer losse gedachten die interessant klinken. ‘Whatever flows, flows’, zegt hij tevreden. ‘It is what it is’.

Persis Bekkering

recensie 03.05.2022

The Waves – Khadija El Kharraz Alami

Een wervelwind van energie en symboliek

Op verschillende locaties in Antwerpen verbeelden 5 performers een archetype van vrouwelijkheid. Na hun individuele dans komen ze samen in de Rode zaal van deSingel. Hun eigen representatie van vrouwelijkheid mengt zich met de rest van de groep om tot een veelzijdige, pluriforme performance te komen. The Waves toont de kracht in zowel het samenkomen als het individuele beleven van de eigen vrouwelijkheid zonder schaamte. In zijn sterkte durft het echter ook een overprikkelende storm te worden.

Lena Vercauteren

recensie 28.04.2022

Lullaby for Scavengers – Kim Noble / Campo

Wanneer zelfvernedering een wapen wordt

Kim Noble is pervers, in de etymologisch meest zuivere zin van het woord: per-vertere betekent doordraaien, tot het einde draaien, draaien tot het niet verder gaat. De Britse comedian is ‘doorgedraaid’: niet zomaar ‘gek’ maar veeleer gekmakend radicaal, meedogenloos consequent. Zijn poëtica was altijd al die van de zelfvernedering, maar dat is een menselijk begrip, en in Lullaby for Scavengers lijkt Noble zich zelfs van dat laatste restje menselijk ‘zelf’ te ontdoen. De adembenemende gelijkschakeling die zich in Lullaby for Scavengers voltrekt is die van de mens met het ongewenste dier. En wie de wereld bekijkt vanuit het serene perspectief van de aaseter, heeft over die wereld best wel iets te melden.

Evelyne Coussens

recensie 27.04.2022

Malus – Igor Shyshko, Logan Lopez Gonzalez, Alain Franco / Kunst/Werk, De Munt & KVS

Lichamelijke zelfexpressie, bewegingsonderzoek, het lichaam ‘musicaliseren’…: het zijn bekende motieven binnen de professionele dans. Ondertussen raakte ook de discursieve wending ingeburgerd. Die zet het lichaam in als communicatiemedium, vaak in combinatie met andere media. Het babbelende lichaam spreekt, kritisch of ironisch, over hoe het maatschappelijk wordt betekend door gendercodes, raciale ongelijkheid of consumptieve lifestyles die altijd ook lijfstijlen zijn. Malus zit in een heel andere traditie, een die binnen de dans minoritair is maar daarbuiten in vele varianten sterk staat: het lichaam methodisch de-subjectiveren.

Rudi Laermans

recensie 26.04.2022

De Toverberg – ITA & FC Bergman

Een historische elegie voor een slaapwandelend tijdperk

Marie Vinck en Stef Aerts stelden zich in samenwerking met het ITA-ensemble (en gastacteur Pierre Bokma) voor een ambitieuze opdracht: een nieuwe bewerking van Thomas Manns ‘uitgebreide novelle’ De toverberg. De makers leveren een zeer trouwe adaptatie af, maar slagen er maar mondjesmaat in om de klassieke roman van interessante nieuwe perspectieven te voorzien.

Marijn Lems

recensie 25.04.2022

Why We Fight? – Mirjam Devriendt & Alain Platel

Why We Fight? van choreograaf Alain Platel en videoartiest Mirjam Devriendt wordt aangekondigd als een documentaire, maar wat wordt er eigenlijk gedocumenteerd? Het ontstaansproces van een dansvoorstelling, jazeker, maar ook veel meer dan dat. De dynamiek van een gezelschap. De dada’s van een kunstenaar, de choreograaf, ook al komt die geen enkele keer in beeld. En voor alles: de Geist, de tijdsgeest waarin de voorstelling werd gemaakt, met zijn historische lijnen richting verleden – én toekomst.

Evelyne Coussens

recensie 14.04.2022