Etcetera

Zero For Conduct – Haider Al Timimi / fABULEUS & Kloppend Hert

Jeugd spelt de les

In Zero For Conduct schetst Haider Al Timimi samen met tien jongeren het onderwijs anno 2019. Wat volgt is een vurig betoog van jongvolwassenen die het beu zijn om hun broek te verslijten op de schoolbanken van een vastgeroest systeem.

recensie 19.11.2019

Angels in America – Olympique Dramatique

Is er in Vlaanderen een hernieuwde interesse voor (diep)tragische psychologische drama’s? De revival van Who’s Afraid of Virginia Woolf?, geschreven door Edward Albee, doet zoiets enigszins vermoeden. Idem dito wat betreft de keuze van de Roovers voor een bewerking van Tsjechovs Ivanov. Met zijn bewerking van Angels in America, een stuk uit 1992 van de Amerikaanse auteur Tony Kushner, lijkt ook het Antwerpse gezelschap Olympique Dramatique zich te wagen aan een voorstelling die zich ontvouwt als een rollercoaster van intermenselijk bedrog, doordrongen van leed en leedvermaak. Bovendien is Angels in America een belangrijke tekst in de geschiedenis van het queer theater. Wat gebeurt er wanneer Toneelhuis en Olympique Dramatique dit stuk aansnijden?

recensie 18.11.2019

Tanz – Florentina Holzinger

Het geweld van de pointes

Na Balanchines Apollo neemt Florentina Holzinger met een feministische bril het romantische ballet op de schop. Haar sylphiden zijn niet langer esoterische nimfen maar berijden de hemel op een motor. Take that.

recensie 15.11.2019

Nieuwsbrief

Who’s afraid of Virginia Woolf – Mesut Arslan & Platform 0090 / KVS

Spettende verbale stoelgang

Als ultieme scheldklassieker is Who’s afraid of Virginia Woolf een feest voor acteurs. Mesut Arslan zet met KVS en Platform 0090 een doorleefde versie van het stuk neer, maar zijn conceptuele aanpak en fascinerende beeldtaal voegen nauwelijks inhoudelijke verdieping toe.

recensie 09.11.2019

Dihya – hetpaleis & Action Zoo Humain

Rijk pamflet, arm kunstwerk

Wat is nog het belang van ‘vorm’ in theater vandaag? Ik vraag het me soms af, nu zo veel voorstellingen lijken te zweren bij de boodschap, de hele boodschap en niets dan de (ware) boodschap. Dihya, een coproductie van HETPALEIS en Action Zoo Humain, is de meest recente in de reeks. Maar als vorm inhoud is, zoals de boutade wil, wat betekent dat dan voor een bijna vorme-loze voorstelling als Dihya?

recensie 31.10.2019

Rijgen – Sarah Moeremans & Joachim Robbrecht / NTGent

Laten we het nog eens over de liefde hebben. Zoiets moeten Sarah Moeremans en Joachim Robbrecht gedacht hebben toen ze aan Rijgen begonnen. Vertrekken doet het geroutineerde duo van Arthur Schnitzlers zedenkomedie Reigen uit 1897. Dit schandaalstuk timmeren ze om tot een komische opeenvolging van verscheidene liefdesvormen die de 21e eeuw rijk is. Maar wat voor plaats krijgen die verschillende intimiteiten hier toebedeeld en op welke manier laat Rijgen toe ze te bekijken?

recensie 21.10.2019

Landscape Orchestra – Globe Aroma / Niko Hafkenscheid, Pablo Castilla & Hedvig Biong

Landscape Orchestra verbeeldt herinneringen aan onderweg zijn. De voorstelling zet een breed scala aan theatrale tekens in: er is geprojecteerde tekst, gezongen woord, een libretto waarin je de vertaling kan volgen en zes performers die in een onvoorspelbare va-et-vient live muziek spelen. Landscape Orchestra speelt met verwachtingen en verveling, met het zoeken naar harmonie en het durven delen van dissonantie. Al deze elementen vallen zelden samen, maar daar lijkt dit theatraal concert net over te gaan.

recensie 15.10.2019