Lena Vercauteren | Etcetera

Lena Vercauteren

Lena Vercauteren behaalde een diploma Vergelijkende Moderne Letterkunde en studeert op dit moment theaterwetenschappen aan de Universiteit Gent. Daarnaast is die dichter, librettist en poëzieredacteur bij Kluger Hans.

Analoog – Louis Janssens & Willem de Wolf / DE HOE

Een lichtvoetige dans doorheen twee parallelle levens

Een simpel danspasje, een meanderende soundscape, twee mannen die over elkaars leven vertellen. Analoog van Louis Janssens en Willem de Wolf gebruikt maar weinig middelen en lijkt in zijn premisse bijna te simpel: twee mensen die verschillen in leeftijd zien hun evenbeeld in elkaar. Toch lukt het Analoog om de toeschouwer mee te nemen in een dialoog van herinneringen door middel van een paar simpele stilistische keuzes. Janssens en de Wolf brengen een intiem, persoonlijk moment zonder dat het ooit te zwaar wordt.

de collectieven. een unieke theatergeschiedenis.

Een geschiedenis van politieke esthetiek en esthetische experimentatie

Ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Jan Joris Lamers, vaak beschouwd als het icoon van de theatercollectieven in België en Nederland, werd op 1 september het boek de collectieven. een unieke theatergeschiedenis gepresenteerd tijdens het Nederlands Theater Festival. In 17 hoofdstukken kijken verschillende auteurs, acteurs, dramaturgen en vormgevers naar het collectief als werkvorm. Het resultaat is een veelzijdig boek dat verleden, heden en toekomstdromen kan combineren tot een collectief geheel.

Marco Torrice – Melting Pot

Dansen tot het publiek naar huis gaat

In de studio-ruimte van laGeste (de recente fusie tussen ballets c de la b en Kabinet K) komen een aantal dansers samen om een feestje te houden. 6 performers bezetten de ruimte met een enthousiast feestgevoel en een sterke persoonlijkheid. Melting Pot van Marco Torrice is een feest tussen dansers en enthousiastelingen, dat voornamelijk fijn voelt als je zelf deelneemt en niet als je enkel kijkt. Wie eerder kijkplezier zocht, zal bij Melting Pot op hun honger blijven zitten.

Vlaemsch (chez moi) – Sidi Larbi Cherkaoui, Hans Op De Beeck, Floris De Rycker & Jan-Jan Van Essche / Eastman, De Munt & KVS

Een polyfone Vlaamse leeuw in grijze tinten

Terwijl we één van de woeligste periodes in ons cultuurlandschap beleven, brengen Sidi Larbi Cherkaoui, Hans Op De Beeck, Floris De Rycker en Jan-Jan Van Essche een Vlaams kunstenmanifest in de Brusselse stadsschouwburg. Vlaemsch (chez moi) is meer dan een historiografie van de “Vlaamse identiteit”. Via een complexe revue van (kunst)geschiedenis, muziek en politiek, onderzoeken ze het oude en het hedendaagse Vlaanderen.

Mal – Embriaguez Divina – Marlene Monteiro Freitas

Een psychose van dansen, vechten en lijden

Bij aanvang lijkt alles in Mal – Embriaguez Divina nog speels en rustig, al zijn korte lichtflitsen een voorbode van wat volgt. Met opengesperde ogen, panische gezichten en precieze lichaamscontrole slepen de spelers je in een psychotische dans met papier. Een adempauze duurt altijd maar net lang genoeg om het publiek wat te laten recupereren. Freitas slaagt er zo in om een oncomfortabele esthetiek te ontwikkelen, die zelfs tijdens de voorstelling al voor applaus zorgt.

The Waves – Khadija El Kharraz Alami

Een wervelwind van energie en symboliek

Op verschillende locaties in Antwerpen verbeelden 5 performers een archetype van vrouwelijkheid. Na hun individuele dans komen ze samen in de Rode zaal van deSingel. Hun eigen representatie van vrouwelijkheid mengt zich met de rest van de groep om tot een veelzijdige, pluriforme performance te komen. The Waves toont de kracht in zowel het samenkomen als het individuele beleven van de eigen vrouwelijkheid zonder schaamte. In zijn sterkte durft het echter ook een overprikkelende storm te worden.

hetpaleis & NTGent/Dalilla Hermans – Us, (k)now

Brown girl magic, brown girl joy

In een afgesloten tent zitten 7 zwarte meisjes te babbelen, spelletjes te spelen en te zingen. 1 meisje zit buiten naar de sterren te kijken en na te denken. In Us, (k)now wordt er afwisselend een verhaal verteld, gezongen en gekeken naar een videomontage van het werkproces dat aan de voorstelling vooraf ging. Het resultaat is een expliciete presentatie van de emoties, gevoelens en experiences van de 8 meisjes. De voorstelling toont hiermee een duidelijke boodschap, op een afwisselend intieme en grappige manier, en af en toe misschien iets te expliciet of niet theatraal genoeg. En die boodschap is simpelweg: de kracht en vreugde van black sisterhood.

21.02.2021: De wereld in één dag, één dag in de wereld – Nico Boon & ARSENAAL

Een volledige dag in anderhalf uur

In 21.02.2021 doorlopen drie spelers en een muzikant een hele reeks gebeurtenissen die zich wereldwijd afspeelden op 21 februari 2021. De collage aan verhalen combineert banale met ingrijpende momenten, gebracht met een overwegend speelse acteerstijl, die af en toe plaats maakt voor serieuzere observaties. Nico Boon en Arsenaal tonen hiermee een veelstemmig overzicht van een dag, met de nodige humor en een poëtisch einde.

Louise Bergez, Joeri Happel, Lucas Van der Vegt & Jesse Vandamme — Solipsists

Drie keer een speler in de leegte

‘Solipsists’ is een goedgevormde triptiek van drie personages. In drie solo’s verkennen ze het geloof dat je alleen zeker kan zijn van je eigen bewustzijn. Hun relaas lokt herkenning uit, maar is abstract genoeg om de toeschouwer mee te nemen in een gedachtegang die los staat van de rest van de wereld. Deze eenzaamheid wordt met bijzondere beheersing gespeeld en er wordt telkens een andere visuele verbeelding opgeroepen, waardoor de thematiek zich volledig kan ontplooien. Daardoor is er in ‘Solipsists’ misschien (te) weinig plaats voor wat zich daarbuiten bevindt.