abonneer

#168

15.05.2022

—

14.09.2022

Nieuwsbrief

Advertenties

Simon Baetens

Simon Baetens behaalde een master Drama op KASK School Of Arts en is lid van de kleine redactie van Etcetera. Hij werkt als dramaturg, journalist, recensent en performer.

Glitches, memes en playbackshows

Performance in het post-internettijdperk

Drag wint in een duizelingwekkend tempo aan zichtbaarheid en populariteit. Met het lichaam als canvas en het internet als inspiratie ontstaat er een spannend speelveld voor de dragartiest. Simon Baetens zoomt in op deze grillige kunstvorm.

Cuqui Jerez – Magical and Elastic

Naar de nulgraad van communicatie

Een abstract totaalspektakel waar geen einde aan lijkt te komen, zo kan ik Magical and Elastic van Cuqui Jerez het beste samenvatten. Ruim twee uur en een half dompelt Jerez ons onder in haar felgekleurde wereld waar pluimpjes en pingpongballen uit de lucht vallen en de muziek klinkt als een langgerekte intro van een nummer dat nooit  echt begint. Het is een radicaal, zelfs provocatief theatraal voorstel dat de helft van de aanwezige toeschouwers gaandeweg de zaal uit jaagt. Wat hebben de zittenblijvers aan deze vervreemdende combinatie van te veel en te weinig?

Trouble – Gus Van Sant/BoCA

Ambitieuze musical blijkt lege doos

Met de musical Trouble maakt Amerikaans filmregisseur Gus Van Sant (bekend van o.a. My Own Private Idaho en Milk) zijn debuut als theatermaker. Op vraag van de BoCA Biennale in Lissabon haalde hij een nooit uitgevoerd filmscript over het leven van popart-icoon Andy Warhol vanonder het stof en maakte er een voorstelling van. Op papier klinkt het als een recipe for success: een bekende en gevierde naam die de regie in handen heeft, een spraakmakend onderwerp en een grote cast. Helaas levert het weinig interessant theater op.

Songs op scène: tussen kitsch en complex

Op zoek naar krachtige hybrides tussen theater en popmuziek  

Een aantal podiumkunstenaars gebruiken popsongs als bouwstenen van hun voorstellingen. Helpen de schriftuur van lyrics en de dramaturgie van het concert om maatschappelijke problematieken behapbaar te maken?

Let me tell you something you already know – Merel Severs

Etcetera @ TAZ #7: het persoonlijke als objet trouvé

Op een strook niemandsland tussen de spoorweg en een rijstrook voor auto’s en bussen brengt de Nederlandse Merel Severs haar solo performance Let Me Tell You Something You Already Know. De soundscape is inherent aan de locatie: naast het verkeer zijn ook de meeuwen, zoals overal in Oostende, in grote getale aanwezig en ook wind en regen eisen hun plek op.

Podcast De Werkplek – Aflevering 1 Myriam Van Imschoot

Deze zomer gaan onze redacteurs op bezoek bij een kunstenaar. En jij luistert mee! Samen met podcaster Luc de Groen maakt Etcetera de podcastreeks De Werkplek. Uit nieuwsgierigheid naar de plek waar makers werken en op ideeën broeden, bezoeken we een atelier, een thuis, een ruimte die inspireert.

‘Het platteland is een enorm interessante omgeving om mee aan de slag te gaan’

De bezielers van Veldwerk over artistiek onderzoek in de niet-stedelijke ruimte

Wat betekent het om als kunstenaar de stedelijke context te verlaten en werk te maken in en over dorpen, bossen en snelwegen waar je niet vaak bij stilstaat? Hoe faciliteer je een proces van lange duur? En hoe kijken stedelingen naar ‘het platteland’ en omgekeerd? In het artistieke onderzoeksplatform Veldwerk van Kunstenplatform PLAN B kregen acht kunstenaars en collectieven een jaar lang de tijd en ruimte om hun praktijk te verdiepen in een lokale context. Simon Baetens ging in gesprek met organisatoren Leontien Allemeersch, Vincent Focquet en Ewoud Vermote.

Proficiat: U bent net als alle anderen!

Het Gentse gezelschap Ontroerend Goed waagt zich aan online theater.

Met T.M. richt Ontroerend Goed een geheim genootschap op waar je als toeschouwer lid van kan worden. Maar je moet er wel iets voor doen: via een heus intake-gesprek krijg je te horen of je al dan niet een goed mens bent. Voor de ploeg rond regisseur Alexander Devriendt, die op het gebied van interactief theater met T.M. niet aan zijn proefstuk toe is, lijkt dit digitale concept een logische stap. Maar waar kom je als toeschouwer van T.M. eigenlijk in terecht? Slaagt Ontroerend Goed erin iets te vertellen over de staat van de mens of reproduceren ze vooral de dingen waar we ons pijnlijk bewust van zijn?

You tube me and I tube you

Hoe YouTube authenticiteit inzet als ultieme marketingstrategie

YouTube is big business. Met hun video’s scheppen influencers zoals Shane Dawson en Jeffree Star grof geld. Steeds zie je hetzelfde ‘theatrale’ procedé opduiken: hoe authentieker hun persona, hoe groter de kans dat hun sluikreclame werkt. Simon Baetens analyseert de performatieve strategieën van de hedendaagse vlogger. ‘Ik ben, dus ik verkoop.’

hi baubo, – Hannah De Meyer & Toneelhuis

Over ons verlangen naar leesbaarheid

Met hi baubo, zet theatermaker en performer Hannah De Meyer haar onderzoek naar tekst en fysicaliteit verder. Net zoals in haar vorige twee voorstellingen, Levitations (2017) en New Skin (2018), doet ze dat in het Engels, met teksten die meanderen en filmische beelden oproepen. Voor het eerst binnen haar parcours in het P.U.L.S-project van Toneelhuis maakt ze een voorstelling voor de grote zaal. Vergezeld van medeperformer Adina Macpherson en een schare kunstenaars en denkers die bijdragen leverden, creëert De Meyer andermaal een verstilde, dystopische theaterervaring waarin ze deze keer droomt over een wereld zonder hiërarchie, met de mythische figuur Baubo als uitgangspunt. Wat gebeurt er wanneer dit soort complexe werk de focus van de kleine zaal verlaat? En hoe maak je een vertaling van theorie naar theater?

Angels in America – Olympique Dramatique

Is er in Vlaanderen een hernieuwde interesse voor (diep)tragische psychologische drama’s? De revival van Who’s Afraid of Virginia Woolf?, geschreven door Edward Albee, doet zoiets enigszins vermoeden. Idem dito wat betreft de keuze van de Roovers voor een bewerking van Tsjechovs Ivanov. Met zijn bewerking van Angels in America, een stuk uit 1992 van de Amerikaanse auteur Tony Kushner, lijkt ook het Antwerpse gezelschap Olympique Dramatique zich te wagen aan een voorstelling die zich ontvouwt als een rollercoaster van intermenselijk bedrog, doordrongen van leed en leedvermaak. Bovendien is Angels in America een belangrijke tekst in de geschiedenis van het queer theater. Wat gebeurt er wanneer Toneelhuis en Olympique Dramatique dit stuk aansnijden?

Landscape Orchestra – Globe Aroma / Niko Hafkenscheid, Pablo Castilla & Hedvig Biong

Landscape Orchestra verbeeldt herinneringen aan onderweg zijn. De voorstelling zet een breed scala aan theatrale tekens in: er is geprojecteerde tekst, gezongen woord, een libretto waarin je de vertaling kan volgen en zes performers die in een onvoorspelbare va-et-vient live muziek spelen. Landscape Orchestra speelt met verwachtingen en verveling, met het zoeken naar harmonie en het durven delen van dissonantie. Al deze elementen vallen zelden samen, maar daar lijkt dit theatraal concert net over te gaan.

Oorlog & Vrede – Kim Karssen en Florian Myjer/Frascati Producties

Klassespelers wagen zich aan Tolstoj

‘Misschien is dit het!’ Het is een terugkerend motief in Oorlog & Vrede. Kim Karssen en Florian Myjer, die in 2017 samen afstudeerden aan de toneelacademie Maastricht met het goed onthaalde Bloomsbury, wagen zich deze keer aan Tolstojs meesterwerk uit 1869. In net geen anderhalf uur vermengen ze verhaallijnen en thema’s uit het boek met anekdotes uit hun eigen leven en stellen ze meermaals de vraag ‘Wat is een goed leven?’. Tot een sluitend antwoord komen ze niet, maar we mogen wel hun gedachtesprongen volgen, hoe onbestemd en meerduidig soms ook.

Knaus – Alexia Leysen

Een bewogen evenwichtsoefening

Met Knaus wil theatermaakster Alexia Leysen het werk van de Noorse auteur Karl Ove Knausgård naar de scène vertalen. Ze schreef een tekst aan de hand van fragmenten uit zijn meer dan 3.500 pagina’s tellende, hyper-persoonlijke autobiografische reeks Min Kamp (Mijn Strijd).  

Life, Death & Tell-Lie-Vision

Collectiviteit, entertainment en politiek volgens K.A.K.

Met Life, Death & Television brengt het Brusselse collectief K.A.K., hoofdzakelijk bestaand uit afgestudeerde spelers en makers van het RITCS, een avondvullend overzicht van de televisiecultuur waarmee generaties westerse kinderen zijn opgegroeid.

Jong werk op TAZ#2018: Maja Westerveld en Florian Myjer

Florian Myjer en Maja Westerveld hebben op het eerste gezicht veel gemeen. Beide jonge makers staan immers op Theater Aan Zee met een solovoorstelling over hun zoektocht naar hun identiteit als maker, als speler en als mens. Maar ondanks die overeenkomsten, getuigen ‘Oliver’ en ‘Drek’ vooral van een zeer eigen esthetiek en dramaturgie.