Etcetera

Redactioneel Etcetera 158

Het ruisen van de zee

artikel 12.09.2019

De excellente pralines van zijne excellentie de ambassadeur

Over artistieke excellentie als een wit kwaliteitscriterium

In Frankrijk geniet de term ‘excellence artistique’ een bijzondere positie als criterium in het culturele beleid van de overheid. Met alle nefaste gevolgen van dien, want onder het mom van artistieke excellentie worden breuklijnen in stand gehouden tussen de ‘volwassen’, ‘superieure’ en ‘universele’ kunstvormen van Frankrijks witte ‘culturele ambassadeurs’ enerzijds, en aan de andere kant de ‘onvolmaakte’, ‘exotische’, ‘folkloristische’ of zelfs ‘navelstaarderige’ pogingen van artiesten die tot een culturele minderheid behoren (of in zo’n positie gedwongen worden). Leïla Cukierman analyseert welke angst er schuilt achter dat schermen met excellentie en breekt een lans voor artistieke noodzaak.

essay 12.09.2019

‘De debatten rond dekolonisering en de amateurkunsten zijn sterk verweven’

Directeur Jan Wallyn over de transitie van het open talentenhuis Zinnema

Zinnema maakte de voorbije vijf jaar een opmerkelijke evolutie door. Van Vlaams huis voor de amateurkunsten transformeerde het naar een levendige broedplaats voor jonge, meertalige kunstenaars die elders geen voet aan de grond krijgen. ‘Maar we zijn zeker geen pioniers’, nuanceert directeur Jan Wallyn. ‘Heel wat mensen timmeren al veel langer aan die weg dan wij. Alleen worden ze niet gehoord omdat ze niet wit zijn.’

gesprek 12.09.2019

Nieuwsbrief

Balansarbeid

Over ‘Screws’ van Alexander Vantournhout

In Screws sluist Alexander Vantournhout elementen uit de wereld van het circus in die van de hedendaagse dans. Sébastien Hendrickx en Rudi Laermans waren beiden bij het maakproces van de voorstelling betrokken. Ze onderzoeken wat deze cross-disciplinaire verschuivingen teweegbrengen op het vlak van de verhouding tot virtuositeit, de omgang met voorwerpen en de fysieke inleving van het publiek.

essay 12.09.2019

‘Ik wilde geen choreografe worden, wel een betere danseres’

Chrysa Parkinson over het auteurschap van de danser en de transmissie met de choreograaf

De verzameling van voorstellingen die een choreograaf of een theaterregisseur heeft gemaakt, noemen we – tenminste als er een zekere consensus bestaat over het artistieke belang ervan – een oeuvre. Wat bouwen dansers en acteurs op tijdens hun professionele loopbaan? Welke symbolische en economische waarde genereert hun kunde? Zijn zij als uitvoerende kunstenaars ook ‘auteurs’? Een gesprek met Chrysa Parkinson, danseres voor onder meer Boris Charmatz, Anne Teresa De Keersmaeker, Jonathan Burrows en Eszter Salamon, danspedagoge aan P.A.R.T.S. en directeur van de performanceafdeling van DOCH Uniarts in Stockholm.

gesprek 12.09.2019

Een jonge vrouw wordt een oude man

Een pleidooi voor toneelspelen als doen alsof

De kunstmatigheid van klassieke theatervormen lijkt vandaag te moeten onderdoen voor het ‘echte’ van performance, documentair theater en participatieve kunst. Ook repertoire lijken we alleen te kunnen verdragen als het op smaak wordt gebracht met de actuele realiteit. Theater- en filmregisseur Timeau De Keyser van het gezelschap tibaldus vraagt zich af wat dat betekent voor de toneelspeler, die van doen alsof zijn beroep heeft gemaakt. Wat is nog de waarde van zijn kunde? De Keyser formuleert zeven gedachten, die ontstonden vanuit zijn eigen artistieke praktijk

essay 12.09.2019

Bevrijd van het eigen ‘ik’

Het buitenaarde oeuvre van Susanne Kennedy

‘Let us become something else, let us become woman, animal, plant, machine, molecular.’ Zo vat de Duitse theaterregisseur Susanne Kennedy (1977) haar toekomstdroom voor het theater samen. In haar exuberante en kleurrijke totaalkunst speelt de mens niet langer de hoofdrol, en verschijnen acteurs als playbackende marionetten of cyborgs zonder gezicht. Eerder dan een dystopie belichamen ze voor Kennedy de hoop op een nieuwe wereld. Een portret van een innovatieve grotezaalregisseur die haar carrière begon in Gent en Den Haag.

essay 12.09.2019