abonneer

#168

15.05.2022

—

14.09.2022

Nieuwsbrief

Advertenties

Voorbij het egodocument

Een (persoonlijke) reflectie over theater waarin de kwetsbaarheid van de maker centraal staat

Wie een blik werpt op de festivalprogramma’s van de afgelopen jaren, merkt een opvallende tendens op van veelal jonge makers die autobiografisch geïnspireerd werk maken. Jaouad Alloul, Jozefien Mombaerts, Merel Severs, Suzanne Grotenhuis, Emma Berentsen of Jan Wallyn: stuk voor stuk vielen ze op met erg persoonlijke voorstellingen die tegelijkertijd inhaken op hedendaagse maatschappelijke vraagstukken en evoluties, zoals de nasleep van #metoo, de representatie van queer personen of het taboe rond psychisch lijden en trauma. In handen van deze makers wordt het egodocument een vorm van emancipatie voor wie zichzelf of zijn verhaal niet gerepresenteerd ziet in de samenleving. Maar welke kritische taal kan of mag je hanteren om het over dit soort persoonlijk werk te hebben, vraagt Esther Tuypens.

Esther Tuypens

essay 19.05.2022

Nieuwsbrief

Plaats maken voor kwetsbaarheid

Een onderzoek naar veilige gespreksvormen in het kunstonderwijs

Hoe kunnen we aan de kunsthogescholen meer ruimte maken voor de kwetsbaarheden van studenten? In het kader van een onderzoeksproject aan het KASK ging theatermaker Peter Aers een experiment aan met vijf jonge kunstenaars: Plaats maken voor kwetsbaarheid. Met fictie als methodologie dachten ze na over alternatieve safe spaces en gespreksvormen die kwetsbaarheid beter bespreekbaar maken. In deze tekst blikt Aers terug op hun proces en de gesprekken die hij had met docenten en andere kunstenaars.

Peter Aers

essay 19.05.2022

Advies van een rups

Een (precair) pleidooi voor psychedelisch plezier

Net zoals hun voorgangers stellen kunstenaars zich vandaag de vraag hoe hun werk zich dient te verhouden tot de werkelijkheid waarbinnen het tot stand komt. Tot diep in de 20ste eeuw overheerste het geloof dat het ofwel een aanzet moest zijn om de wereld vorm te geven, ofwel een esthetische afspiegeling ervan. Je maakte met andere woorden een keuze tussen geëngageerde, activistische kunst of artistieke vrijheid en autonomie. In onze hypergeconnecteerde 21ste eeuw, waarin we worden overstelpt met perspectieven, houdt deze tweedeling niet langer stand. Is er voor kunstenaars een derde weg, en hoe kan die bewandeld worden, vraagt Mats Vandroogenbroeck zich af.

Mats Vandroogenbroeck

essay 19.05.2022

‘Waarom vergeten we zo vaak dat kunst een onderdeel is van welzijn?’

In gesprek met theatermaker Gorges Ocloo over artistieke neurodiversiteit

Onze kunstensector is afgestemd op wie weerbaar is. We verwachten dat podiumkunstenaars alle rollen kunnen spelen zonder bagage, sterk genoeg zijn om hun pijn te sublimeren in aangrijpende kunst en zich bovendien te conformeren aan een jachtig productieritme. Wat zich echt binnenskamers afspeelt, blijft taboe. Waarom is het voor de theaterwereld zo moeilijk om een waarlijk zachte — veilige, zorgzame — omgeving te creëren voor wie niet volgens de norm functioneert? En wat is de impact van artistieke neurodiversiteit op iemands creativiteit en poëtica? Dries Douibi en Charlotte De Somviele gingen erover in gesprek met theatermaker Gorges Ocloo.

Charlotte De Somviele, Dries Douibi

gesprek 19.05.2022