UITGELICHT Entangled Phrases – Alma Söderberg 26.06.2019recensie Het plezier van een onontwarbare knoop Wie het Almost Summer Festival in het Kortrijkse Buda bijwoont, heeft dikwijls het privilege te mogen proeven van wat Vlaanderen en Brussel het komende seizoen te bieden hebben aan performance en dans. Dat geldt ontegensprekelijk ook voor het publiek dat de Belgische première van Alma Söderbergs Entangled Phrases bijwoonde. Voor dit stuk waagt de Zweedse zich voor het eerst aan een choreografie voor drie performers en daarbij schiet ze meteen raak.
Fúria – Lia Rodrigues Fúria is Portugees voor woede. Die doordesemt de gelijknamige voorstelling van de Braziliaanse choreografe Lia Rodrigues. Die woede is bevrijdend. Fúria is een barok carnaval met een schep voodoo er bovenop. Het schopt alle heilige huisjes over wat hoort of niet hoort omver. Zo groeit dit spektakel, want dat is het, uit tot een vlammend protest tegen de identitaire, extreemrechtse politiek van president Jair Bolsonaro en de zijnen. recensie 24.06.2019
PERMANENT DESTRUCTION – The SK Concert – Naomi Velissariou Müller op hardcore Het tweede deel van Naomi Velissariou’s theatertrilogie PERMANENT DESTRUCTION, dit keer op tekst van Heiner Müller, is minstens even destructief als de wegbereider rond Sarah Kane. Alleen is het voorwerp van vernietiging verschillend, en dat levert toch een andere lezing op. recensie 24.06.2019
Het sprookje van Tsaar Saltan – Nikolaj Rimsky-Korsakov/De Munt Met zijn interpretatie van Het sprookje van Tsaar Saltan slaagt Dmitri Tcherniakov erin om van ietwat verouderd Russisch repertoire een prachtige, hedendaagse opera te maken. recensie 21.06.2019
Cutlass Spring – Dana Michel “You have to sit on the side of the stage. You’ll see that when you enter you have the option of sitting on the left or the right. In front of or behind the stage. Sit on the left or the right”, a friend cautioned as we separated and I made my way to Dana Michel’s performance Cutlass Spring. Upon entering the black box the audience must choose which perspective and subsequently which position they wish to occupy for the duration of this piece. This introductory question is one of many which Michel, a choreographer and live artist, asks us to consider. review 11.06.2019
Chernobyl Drawings – Nicolas Delalieux, Nikolas Lestaeghe & Karlien Torfs (K.A.K.) In hun ‘augmented reality’-voorstelling ‘Chernobyl Drawings’ zoeken Nicolas Delalieux, Nikolas Lestaeghe en Karlien Torfs (allen lid van het theatercollectief de Koekelbergse Alliantie van Knutselaars) naar een antwoord op de vraag hoe om te gaan met onze angsten. recensie 06.06.2019
Penelope Sleeps – Mette Edvardsen & Matteo Fargion ‘Penelope Sleeps’ begins in medias res. Three performers, lying as though dead onstage, and a small harmonium plus, I suspect, a Casiotone await you when you enter. You too take a seat onstage, the audience forming a semicircle around the performers, and you look out into the darkened auditorium where you usually sit during a theatre performance. Still lying with her back on the floor, Mette Edvardsen starts telling a story about a small spider in her parents’ guest room and the fear that this type of arthropod fills her with. Telling comes down to reading aloud: both Edvardsen and the audience see the text projected in three languages on a small screen that hangs front right. review 27.05.2019
ACHTER/AF – de KOE Subjectieve chronologie van het KOE-kijken Mijn kijkervaring haakt in ergens midden de jaren 2000, misschien wel met De Wet van Engel (2004); toch een van de eerste KOE-voorstellingen die ik me herinner. Ik weet nog dat ik van het vrolijke gepalaver van Bas Teeken, Bruno Van den Broecke & co volstrekt niets begreep, maar dat ik dat wel chic vond. Een beetje zoals wanneer je heel gedistingeerd champagne drinkt terwijl je eigenlijk geen champagne lust – het thema van het intellectuele en culturele snobisme loopt als een running gag door ACHTER/AF, de jubileumvoorstelling voor dertig jaar de KOE die begin mei in première ging. recensie 21.05.2019
Let us believe in the beginning of the cold season – Sachli Gholamalizad I can give two accounts of Sachli Gholamalizad’s solo performance Let us believe in the beginning of the cold season, which premiered on May 11 at KVS in the frame of KFDA. First one: It is a show by a very virtuosic performer, sliding back and forth between semi-autobiographical storytelling, video interviews of Gholamalizad’s mother, spoken poetry of Forugh Farrokhzad’s verses, and singing; a show that is built on the hyphenations of the performer’s identity across Iran and Belgium, with the modular light and screen fixture as a material aid for, as well as a metaphor of, such division of sense of belonging. This account is not necessarily untrue, and it wouldn’t spoil the work’s pleasure for the potential viewers. The other story I might tell is less pleasant, and precisely about the problem of pleasure. review 16.05.2019
Een jihad van liefde – Rashif El Kaoui, Amara Reta & Hans Van Cauwenberghe / Rataplan Achter de verzoening het verdriet In ‘Een jihad van liefde’ hield Mohamed El Bachiri een pleidooi voor menselijkheid na de aanslagen van 2016 in Brussel. De theaterbewerking van Rataplan herneemt zijn boodschap en toont de lijdende man erachter, al verhindert de heterogene speelstijl de chemie tussen de hoofdpersonages. recensie 13.05.2019
