Dans voor Actrice (Jolente De Keersmaeker) Jérôme Bel & TGSTAN

Dansen zonder danseres te willen zijn

Na de portretten die Bel maakte van dansers, zoals Lutz Förster of Véronique Doisneau, werkte choreograaf Jérôme Bel nu met actrice Jolente De Keersmaeker. In een open voorstelling, spelen ze met het verschil tussen acteren en dansen, tussen ‘concreet’ en ‘conceptueel’.

Kristof van Baarle

recensie 27.09.2021

Simon Allemeersch (Lucinda Ra)

Iets maken van wat er gebeurt.

Wat is een woontoren? Een utopie, een verdienmodel, een plek van sociale bescherming? In Rabot II gaat theatermaker Simon Allemeersch, tien jaar na zijn intense ervaringen in de Gentse Rabottorens, op zoek naar de bredere betekenis van zo’n woonvorm. Maar het Rabot en zijn mensen trekken aan hem. Met Rabot II lijkt Allemeersch een voorstelling te hebben gemaakt tegen wil en dank – eentje die hij bezwoer niet te zullen maken. Dat hij dan toch door zijn eigen materiaal is overrompeld, blijkt uiteindelijk ook niet zo’n probleem.

Evelyne Coussens

recensie 27.09.2021

Het Gezin Van Paemel – Valentijn Dhaenens & SKaGeN

Permeke op zijn Van Eycks

Het moet geleden zijn van toen NTGent nog het Publiekstheater heette dat een professioneel gezelschap zich verwaardigde om Het Gezin Van Paemel op te delven. Bijna 20 jaar later lijsten Valentijn Dhaenens en SKaGeN het kroonjuweel van het Vlaamse toneelrepertoire opnieuw in. Zo nieuwerwets het kader, zo klassiek het doek.

Wouter Hillaert

recensie 27.09.2021

Who’s Tupac? – Jr.cE.sA.r / NNT & KVS

En de verliezer is …

Jr. cE.sA.r zetten met Who’s Tupac? hun serie voorstellingen omtrent omstreden figuren voort. De vorm van een talentenjacht parodiërend, roepen ze kritische vragen op rond de vercommercialisering van het lijden van mensen van kleur. Is er binnen dat spektakel nog plaats om te rouwen?

Michaël van Remoortere

recensie 23.09.2021

Indoor Weather – Bosse Provoost & Ezra Veldhuis / Toneelhuis

Indoor Weather van Bosse Provoost en Ezra Veldhuis is een poëtisch landschap dat vervelt als een dier, woekert als een plant, en zich uitbreidt tot buiten de vergulde toneellijst van de schouwburg. In dit muterende ecosysteem zoeken menselijke en minder menselijke figuren hun plek. Hoe kan de mens zich op een meer gelijkwaardige manier verhouden tot de wereld? Provoost en Veldhuis maken er een visueel prikkelende en intrigerende voorstelling over die tegelijkertijd worstelt met de grenzen van wat we ons (niet) kunnen verbeelden.

Esther Tuypens

recensie 21.09.2021

De onmogelijke toeschouwer

Een collectief essay

Tijdens de pandemie kwamen de tien auteurs van deze tekst, allen werkzaam in het veld van de performance studies, regelmatig bijeen om samen te denken en te schrijven. Online natuurlijk. Nu live ontmoetingen opnieuw mogelijk zijn en theaters opengaan, willen ze even op de drempel verwijlen. Als een meervoudig ‘ik’ kijken ze voorzichtig vooruit maar blikken ze vooral ook terug. Zijn we ondertussen andere toeschouwers geworden?

Renata Gaspar, Sozita Goudouna, Nilüfer Ovalıoğlu Gros, Jan-Tage Kühling, Eero Laine, Sarah Lucie, Juliana Moraes, Evan Moritz, Malin Palani, Kristof van Baarle

essay 20.09.2021

‘De impliciete boodschap aan kunstenaars is: trek uw plan!’

Hoe (contra)productief is ons productiesysteem?

Heel wat grote kunstinstellingen en kunstencentra zullen bij hun subsidieaanvraag in het najaar opnieuw de functie productie aankruisen. De praktijk wijst echter uit dat ze die belofte niet helemaal (kunnen) waarmaken en de individuele kunstenaar er onder het mom van ‘zelfredzaamheid’ vaak alleen voor staat. Waarom dragen de kleinste schouders de zwaarste lasten?

Charlotte De Somviele

essay 16.09.2021