UITGELICHT Luidop denken 13.09.2018essay Essayistische figuren op de bühne De invloed van het essay als expressiemiddel strekt zich al langer uit over de grenzen van de literatuur heen. Denk maar aan het beeldessay en de rijke geschiedenis van de essayfilm. In zijn baanbrekende Postdramatisches Theater uit 1999 wijdde Hans-Thies Lehmann een ultrakort hoofdstuk aan het scenische essay. De theaterwetenschapper zag dat als een van de mogelijke richtingen die het theater uit kon, zodra het de dramatische handeling decentraliseerde of losliet. Vandaag heeft heel wat werk dat het mooie weer maakt op onze podia een essayistische inslag. Waarom is dat zo? En hoe vertalen kunstenaars deze vorm naar de bühne?
Het Huwelijk – Tibaldus Wie spreekt, is verantwoordelijk Tibaldus verpakt een potje taalfilosofie in een absurde koningstragedie. En die heeft geen geforceerde actuele doorsteek nodig om in ironische tijden een confronterend inzicht te verbeelden: dat woorden gebruiken altijd ook vertegenwoordigen is. recensie 26.09.2018
Lam Gods – Milo Rau Lam Gods luidt een nieuwe start in voor NTGent, dat een stadstheater op maat van de mondiale burger wil zijn, toegankelijk en divers. Regisseur en artistiek leider Milo Rau verweeft erfgoed en persoonlijke geschiedenissen met reflecties over theater in zijn openingsproductie. Een ambitieuze doelstelling, die echter een weinig daadkrachtige vertaalslag maakt van het 15e-eeuwse altaarstuk naar een hedendaagse mythologie. recensie 03.10.2018
Hamlet – Lisaboa Houbrechts / Kuiperskaai Een familiedrama “Frailty, thy name is woman.” Van een beetje misogynie is Shakespeares originele Hamlet niet vies. Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai stellen in hun bewerking deze problematische omgang met vrouwelijkheid centraal. In hun Elsinore wonen twee families. Gertrude, Hamlet en Claudius enerzijds, Ophelia, Polonius en Laertes anderzijds. Belangwekkend hierbij is dat Grace Ellen Barkey (Gertrude) en Victor Lauwers (Hamlet) ook in het echte leven moeder en zoon zijn en dat het personage van Ophelia en Fortinbras gespeeld wordt door Romy Louise Lauwers, de dochter van het gezin. Hamlet wordt zo een familietragedie over de toxische verhouding van Hamlet met de vrouwen uit zijn naaste omgeving. recensie 28.09.2018
The eternal return – Clément Layes De tijd op hol The eternal return van de Frans-Duitse choreograaf Clément Layes begint heel klein. Een man belt aan en stapt binnen in een piepklein decor: een kamertje met een kast, een bed, en een tafel met twee stoelen. Links en rechts een groot raam, achterin een deur waarachter een tweede wand staat die een gang suggereert. De man zet zich neer aan tafel, verschuift een glas, trommelt op tafel, staat op, speelt een paar noten op een mondharmonica en verdwijnt met de gemompelde opmerking ‘Wat is dat hier allemaal voor shit’. recensie 05.10.2018
Studio Shehrazade – Kloppend Hert & Arsenaal / Lazarus (Gorges Ocloo & Haider Al Timimi ) Een veilige haven van direct effect Met Studio Shehrazade brengen Gorges Ocloo en Haider Al Timimi een kritische theaterdansvoorstelling over genderdifferentiatie en mannelijke homoseksualiteit. Wat betekent gender, wat betekent seksuele voorkeur in België, in Irak, in Ghana en voor de vele personages die Ocloo en Al Timimi te berde brengen? Ze tasten spelenderwijs elkaars grenzen af voor het oog van de camera en het publiek en lieten zich daarvoor onder andere inspireren door het werk van een beroepsfotograaf. recensie 18.10.2018
Die Zauberflöte – Castellucci / De Munt Filosofie in de opera In 1791 besloten Mozart, componist, en Schikaneder, librettist, een opera te schrijven. Ze waren logebroeders en wilden daarom in het verhaal elementen van de Vrijmetselarij verweven. Vandaar de verwijzingen naar Egypte, naar een tempel en naar een wijze man, en proeven nodig om tot een ideaal gezelschap te worden toegelaten. Daar Schikaneder, een begaafd komisch acteur, directeur was van het Theater auf der Wieden, een volkstheater, schreef hij de tekst in het Duits. Voor zichzelf schreef hij de rol van Papageno, de komische vriend van de held Tamino. Ze introduceerden ook een toverfluit en een magisch glockenspiel. Het was een mengeling van ernst en luim. Veel verhaal, verrassende wendingen, veel humor en een ernstige ondertoon: dat was wat Die Zauberflöte te bieden had. En natuurlijk heerlijke, frisse muziek, geschreven door een componist op de top van zijn kunnen. recensie 01.10.2018
