abonneer

#158

15.09.2019

—

14.12.2019

Nieuwsbrief

Advertenties

UITGELICHT

Moving in Concert – Mette Ingvartsen

09.10.2019
recensie

Een lichtchoreografie

Negen dansers in spandex maillots vinden op het podium hun weg naar een Tl-buis, die vervolgens begint op te lichten. Als toortsen, of theaterspots richten ze de lampen op hoeken en kanten van de scène. Links op dat podium kletteren er zwart-bruine korrels uit een buis op het podium. Die korrels vormen al een eerste contrast met het slick design van de maillots en tl-buizen. Het versterkte kletteren van de korrels wordt aangevuld met een soundscape van beats en andere elektronische geluiden. Nog zoiets wat eruit springt is die ene danser met een roze in plaats van een oranje outfit en wellicht het meest weerbarstige element is een soort kronkelige staf. Die organische elementen – de houten, bochtige staf tegenover het cleane witte, rechte van de tl-buis – doorbreken de haast steriele, berekende esthetiek die we uit de recente Ingvartsen voorstellingen kennen. De lichtbuizen doen lichamen en gezichten verdwijnen en verschijnen. Ze vormen ook mooie formaties, gaande van de geometrische lijn, tot de kronkel, tot meer grillige, organische structuren.

Freud – Toneelhuis & Internationaal Theater Amsterdam / FC Bergman

De hel, dat is je eigen onderbewuste

In de voorstelling Freud komen maar liefst vier denkwerelden samen: die van de Weense psychoanalyticus, die van de filosoof Sartre, daarbovenop de sterk geromantiseerde visie van filmmaker John Huston, en dan is er nog Ivo Van Hove’s aanpak zelf. Thema van het stuk is het blootleggen door de nog jonge neuroloog Sigmund Freud van zoiets onvatbaars als het onderbewuste. Een zeer ingewikkeld kluwen van interpretaties wordt het – maar in de psychoanalyse zijn verwarde clusters legio.

recensie 08.10.2019

Oorlog & Vrede – Kim Karssen en Florian Myjer/Frascati Producties

Klassespelers wagen zich aan Tolstoj

‘Misschien is dit het!’ Het is een terugkerend motief in Oorlog & Vrede. Kim Karssen en Florian Myjer, die in 2017 samen afstudeerden aan de toneelacademie Maastricht met het goed onthaalde Bloomsbury, wagen zich deze keer aan Tolstojs meesterwerk uit 1869. In net geen anderhalf uur vermengen ze verhaallijnen en thema’s uit het boek met anekdotes uit hun eigen leven en stellen ze meermaals de vraag ‘Wat is een goed leven?’. Tot een sluitend antwoord komen ze niet, maar we mogen wel hun gedachtesprongen volgen, hoe onbestemd en meerduidig soms ook.

recensie 30.09.2019

Aardappelbloed – Emma Lesuis

Waar is thuis?  

Beste Emma, Aangezien een recensie in de eerste plaats een uitnodiging tot gesprek zou moeten zijn in plaats van een mooi afgerond eindoordeel dacht ik: ik schrijf je een brief. Een brief over je laatste voorstelling Aardappelbloed die onlangs in première ging op Oerol en net nog eens op de Vlaamse editie van Het Theaterfestival waar je vorig jaar de Roel Verniers Prijs wegkaapte. Waarschijnlijk haalde ik m’n mosterd bij Neal Leemput die je een tijdje geleden ook eentje schreef, maar goed. Uiteraard schrijf ik deze brief ook voor mensen die je voorstelling (nog) niet gezien hebben, dus eerst even kort Aardappelbloed toelichten.

recensie 16.09.2019

Nieuwsbrief