UITGELICHT Investeer meer in kunst en cultuur, niet minder! 14.11.2019beleid Teken mee de petitie Etcetera is solidair met alle kunstenaars en organisaties die getroffen worden door de besparingsplannen. Samen voor een bloeiende, open, inclusieve, diverse kunstensector!
Angels in America – Olympique Dramatique Is er in Vlaanderen een hernieuwde interesse voor (diep)tragische psychologische drama’s? De revival van Who’s Afraid of Virginia Woolf?, geschreven door Edward Albee, doet zoiets enigszins vermoeden. Idem dito wat betreft de keuze van de Roovers voor een bewerking van Tsjechovs Ivanov. Met zijn bewerking van Angels in America, een stuk uit 1992 van de Amerikaanse auteur Tony Kushner, lijkt ook het Antwerpse gezelschap Olympique Dramatique zich te wagen aan een voorstelling die zich ontvouwt als een rollercoaster van intermenselijk bedrog, doordrongen van leed en leedvermaak. Bovendien is Angels in America een belangrijke tekst in de geschiedenis van het queer theater. Wat gebeurt er wanneer Toneelhuis en Olympique Dramatique dit stuk aansnijden? recensie 18.11.2019
Tanz – Florentina Holzinger Het geweld van de pointes Na Balanchines Apollo neemt Florentina Holzinger met een feministische bril het romantische ballet op de schop. Haar sylphiden zijn niet langer esoterische nimfen maar berijden de hemel op een motor. Take that. recensie 15.11.2019
Who’s afraid of Virginia Woolf – Mesut Arslan & Platform 0090 / KVS Spettende verbale stoelgang Als ultieme scheldklassieker is Who’s afraid of Virginia Woolf een feest voor acteurs. Mesut Arslan zet met KVS en Platform 0090 een doorleefde versie van het stuk neer, maar zijn conceptuele aanpak en fascinerende beeldtaal voegen nauwelijks inhoudelijke verdieping toe. recensie 09.11.2019
Tactile Quartet(s) – Vera Tussing & Quatuor MP4 New Nexus Formed After several projects which look into ways to expand performing art’s notion of ‘spectatorship’ beyond the predominance of the visual, Vera Tussing’s new project at the Kaaitheater, though still relying on it, goes beyond just the touch of the hand. review 31.10.2019
Dihya – hetpaleis & Action Zoo Humain Rijk pamflet, arm kunstwerk Wat is nog het belang van ‘vorm’ in theater vandaag? Ik vraag het me soms af, nu zo veel voorstellingen lijken te zweren bij de boodschap, de hele boodschap en niets dan de (ware) boodschap. Dihya, een coproductie van HETPALEIS en Action Zoo Humain, is de meest recente in de reeks. Maar als vorm inhoud is, zoals de boutade wil, wat betekent dat dan voor een bijna vorme-loze voorstelling als Dihya? recensie 31.10.2019
Artiesteningang: Ahilan Ratnamohan Ahilan Ratnamohan (1984) is performer en theatermaker. Hij groeide op in Australië en kwam jaren geleden naar Europa om een carrière uit te bouwen als professioneel voetballer. Zijn werk ontwikkelt zich in 3 lijnen: het choreografisch onderzoek van voetbal, het leren van taal als performance en zijn samenwerking met het Star Boy Collective, met onder andere de voetballers Etuwe Bright Junior, Lateef Babatunde en Aloys Kwaakum. Het was trouwens naar aanleiding van een project met hen, dat hij naar Antwerpen trok. interview 28.10.2019
Rijgen – Sarah Moeremans & Joachim Robbrecht / NTGent Laten we het nog eens over de liefde hebben. Zoiets moeten Sarah Moeremans en Joachim Robbrecht gedacht hebben toen ze aan Rijgen begonnen. Vertrekken doet het geroutineerde duo van Arthur Schnitzlers zedenkomedie Reigen uit 1897. Dit schandaalstuk timmeren ze om tot een komische opeenvolging van verscheidene liefdesvormen die de 21e eeuw rijk is. Maar wat voor plaats krijgen die verschillende intimiteiten hier toebedeeld en op welke manier laat Rijgen toe ze te bekijken? recensie 21.10.2019
Isn’t it ironic, or is it? Beste redactie van Etcetera, We zouden het graag met jullie even over ironie hebben. De directe aanleiding hiervoor is de bedachtzame en afgewogen bespreking van onze voorstelling The Big Drop-Out door Gilles Michiels. open brief 17.10.2019
Landscape Orchestra – Globe Aroma / Niko Hafkenscheid, Pablo Castilla & Hedvig Biong Landscape Orchestra verbeeldt herinneringen aan onderweg zijn. De voorstelling zet een breed scala aan theatrale tekens in: er is geprojecteerde tekst, gezongen woord, een libretto waarin je de vertaling kan volgen en zes performers die in een onvoorspelbare va-et-vient live muziek spelen. Landscape Orchestra speelt met verwachtingen en verveling, met het zoeken naar harmonie en het durven delen van dissonantie. Al deze elementen vallen zelden samen, maar daar lijkt dit theatraal concert net over te gaan. recensie 15.10.2019
Moving in Concert – Mette Ingvartsen Een lichtchoreografie Negen dansers in spandex maillots vinden op het podium hun weg naar een Tl-buis, die vervolgens begint op te lichten. Als toortsen, of theaterspots richten ze de lampen op hoeken en kanten van de scène. Links op dat podium kletteren er zwart-bruine korrels uit een buis op het podium. Die korrels vormen al een eerste contrast met het slick design van de maillots en tl-buizen. Het versterkte kletteren van de korrels wordt aangevuld met een soundscape van beats en andere elektronische geluiden. Nog zoiets wat eruit springt is die ene danser met een roze in plaats van een oranje outfit en wellicht het meest weerbarstige element is een soort kronkelige staf. Die organische elementen – de houten, bochtige staf tegenover het cleane witte, rechte van de tl-buis – doorbreken de haast steriele, berekende esthetiek die we uit de recente Ingvartsen voorstellingen kennen. De lichtbuizen doen lichamen en gezichten verdwijnen en verschijnen. Ze vormen ook mooie formaties, gaande van de geometrische lijn, tot de kronkel, tot meer grillige, organische structuren. recensie 09.10.2019
Freud – Toneelhuis & Internationaal Theater Amsterdam / FC Bergman De hel, dat is je eigen onderbewuste In de voorstelling Freud komen maar liefst vier denkwerelden samen: die van de Weense psychoanalyticus, die van de filosoof Sartre, daarbovenop de sterk geromantiseerde visie van filmmaker John Huston, en dan is er nog Ivo Van Hove’s aanpak zelf. Thema van het stuk is het blootleggen door de nog jonge neuroloog Sigmund Freud van zoiets onvatbaars als het onderbewuste. Een zeer ingewikkeld kluwen van interpretaties wordt het – maar in de psychoanalyse zijn verwarde clusters legio. recensie 08.10.2019
The Big Drop-Out – Hof van Eede Rondjes draaien rond de toverberg Op retraite in een wereld die om actie schreeuwt: kan dat nog? Hof van Eede vertimmert die vraag op het podium tot een prikkelende denkoefening – al blijven zowel de personages als de makers wat ter plaatse trappelen. The Big Drop-Out legt de grote kracht én beperkingen bloot van wat stilaan een formule lijkt. recensie 07.10.2019
