Rosa Lambert | Etcetera

Rosa Lambert

Rosa Lambert behaalde vorig jaar haar doctoraat in Theaterwetenschap en Intermedialiteit aan de Universiteit Antwerpen met een proefschrift over de spanning tussen tekst en beweging in hedendaagse podiumkunsten. Momenteel is ze verbonden aan New York University voor een onderzoeksproject over Judson Poets’ Theater – podiumkunstenaars die in de jaren 1960-1970 ook op zoek gingen naar waar choreografisch en literair experiment elkaar kunnen vinden.

Verbinding met en in taal

Over Alma Söderbergs en Mette Edvardsens dansante omgang met tekst

De laatste decennia lijkt tekst meer aanwezig dan ooit binnen dans en choreografie. Ondanks verschillende inhoudelijke impulsen hebben recente voorstellingen die rond tekst en beweging cirkelen één ding gemeen: ze bevragen hoe connectie tussen performers en het publiek tot stand komt via taal. Wanneer wordt dans literatuur en vice versa? Rosa Lambert keek én luisterde naar Alma Söderbergs Entangled Phrases (2019) en Mette Edvardsens No Title (2014).

Bangerik – Abattoir Fermé & Het Paleis

Een straffe remedie tegen angst voor het vreemde

Met Bangerik brengen Abattoir Fermé en Het Paleis een jeugdvoorstelling die een metaforische tegenwind biedt aan de xenofobe uitingen die vandaag alomtegenwoordig zijn in het publiek debat. Dat doen ze bovendien zonder moraliserend vingertje. Doorheen het fantasievolle universum dat op scène gecreëerd wordt, maken Stef Lernous en de zijnen niet alleen duidelijk waar onze angsten vandaan komen, maar ook hoe we ze kunnen overwinnen.

Andrade – Michiel Vandevelde

Andrade: als eindpunt van een zoektocht naar hoe om te gaan met commerciële beeldcultuur

Terwijl het publiek binnenstroomt voor Andrade van Michiel Vandevelde, zijn zitplaats opzoekt en gsm uitschakelt, klinkt de muziek al volop. De hiphop-beats functioneren niet als neutraal achtergrondmuziekje, maar eisen nadrukkelijker de aandacht op. De dansvoorstelling ‘begint’ wanneer het licht abrupt dooft. De plotse duisternis is compleet en houdt lang aan, terwijl een cover van SIA’s Chandelier luid weerklinkt. Het ‘donker’ blijft door de rest van de voorstelling heen erg vaak terugkeren: het genereert momenten van full potential waarin alles nog mogelijk is.

Rule of Three – Jan Martens i.s.m. NAH / Grip

Rule of Three: Martens monteert het nu

Met Rule of Three overtuigt Jan Martens feestelijk, maar bloedserieus. Zijn laatste creatie slaagt erin om onze hedendaagse – vaak als oppervlakkig of sensationeel betitelde – condition humaine zonder waardeoordeel in danstaal uit te drukken.