#159
15.12.2019
—
14.03.2020
download pdf
In zijn State of the Union bij de opening van het Theaterfestival in Antwerpen vraagt Gerardjan Rijnders, artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam, zich af welk theater nog iets te zeggen heeft over een wereld die uit zijn voegen gaat.
Met Olivetti 82 debuteert Eriek Verpaele als theaterauteur. De monoloog met Bob De Moor was goed voor een selectie in het Theaterfestival. Klaas Tindemans over de zoektocht van een man doorheen de duisternis van zijn ziel.
De voorbije zomer was theatermaker Robert Wilson gastconservator van het Rotterdamse Museum Boymans-van Beuningen. Of hoe het museum een vorm van repertoire wordt.
Wiens brood men eet diens woord men spreekt, moet minister-president Luc Van den Brande gedacht hebben. Een aantal Vlaamse kunstenaars gaf hij de eretitel van Culturele Ambassadeur, maar ze moeten er wel wat voor doen. Een laakbare praktijk, vindt Marc Reynebeau.
Opera staat te vaak voor mooie, veilige en risicoloze voorstellingen. De vier nieuwe creaties die in mei in deSingel werden getoond zijn misschien geen meesterwerken, ze halen de opera wel uit zijn zelfgenoegzaamheid, aldus Gunther Sergooris.
Antwerpen ’93 nodigde het Teatrul National Craiova uit met een kleurrijke maar wrede Titus Andronicus. In het licht van wat er in Roemenië en in de rest van Oost-Europa gebeurt, wordt Shakespeare’s lachwekkend jeugddrama — zijn eerste, slechtste en ruigste — een cynisch commentaar op de toestand in de wereld.
Het tiende internationale poppentheaterfestival van Dommelhof-Neerpelt nadert. Tuur Devens kijkt achterom naar de geschiedenis van de theaterpop en schetst daarmee ook een stukje geschiedenis van Dommelhof-Neerpelt
Iedere voorstelling van Peter Sellars is een pleidooi voor een politiek theater. Dat is opnieuw het geval met De Perzen. Een stuk van meer dan tweeduizend jaar oud dat ook over de Golfoorlog gaat. Jan Goossens zag de voorstelling in Salzburg.
Ons theater beleeft een unieke periode, ook Europees gezien. Johan Tielemans over het theater in Nederland en Vlaanderen, over theaterkritiek en over de jury’s van het Theaterfestival. Een gepassioneerde lezing voor Thersites, de vereniging van theatercritici.
Zelden las ik een dergelijke opsomming van onjuiste feiten over de Vlaamse Opera als de uitlatingen van Lukas Pairon in Etcetera 42.
Anne Teresa De Keersmaeker is een alomgelauwerde choreografe. Haar werk geniet nationale en internationale belangstelling. Zij kan haar produkties in de beste omstandigheden maken. Maar Pieter T’Jonck leest in haar jongste choreografie ook een gevoel van treurnis af.
Hoe een voorstelling aangekondigd wordt en hoe een voorstelling er uitziet, zijn twee verschillende dingen, aldus Bruno Koninckx. De aankondiging van Dozen is pretentieus, de voorstelling zelf gelukkig niet.
Video is een medium dat zich bij uitstek aan de grens met andere ophoudt. Herman Asselberghs over Il combattimento di Tancredi e Clorinda en The Mind Machine of Dr.Forsyth.
Er wordt opnieuw zonder schroom gesproken over politiek theater. Maar wat betekent dat woord precies? En wat met de houding van het publiek? Hugo Durieux zoekt naar een antwoord in voorstellingen van Steve Reich en Peter Sellars.
Van Hoves Hamlet wordt gekenmerkt door een dramaturgische noodzakelijkheid, maar die noodzakelijkheid wordt niet volledig waargemaakt op de scène, vindt Eddie Vaes.
