#164
01.06.2021
—
31.08.2021
Esther Tuypens is theaterwetenschapper.
In A Nublo spelen Edurne Rubio en Maria Jerez een zintuiglijk spel met de toeschouwer op het snijvlak tussen twee ruimtes: de menselijke architectuur van de theaterzaal en het natuurlijke landschap van een vallei. In de kruising tussen deze binnen- en buitenruimte ontstaat een soort “derde ruimte” waarin het theater niet alleen een landschap representeert, maar zelf wordt benaderd als een levend ecosysteem.
Hoe kijk je naar de werkelijkheid wanneer de wereld en de tijd zich naar jou vormen? Wanneer jouw blik de dominante is? Hoe kijk je dan naar ‘de andere kant,’ de onderkant? In The Courage to be Disliked laat De Koe een vrouw (Natali Broods) aan het woord die vanuit het comfort van de rijkdom haar geprivilegieerde blik op het leven onder haar richt, dat ze met een mengeling van afschuw en interesse observeert.
Sarah Vanhee maakte van haar spraakmakende infiltratie-lezingenreeks Lecture for Every One een boek. De tekst van de performance, foto’s, getuigenissen en essays zijn erin geschikt volgens een cyclische logica.
Het leven van een vrouw in één dag. Dat was het opzet van Virginia Woolfs bekende roman Mrs. Dalloway. Michael De Cock (KVS) en Carme Portaceli (Teatro Español) maakten er een warme en menselijke voorstelling van die vooral sterk inzet op de existentiële vraagstukken uit het boek. Esther Tuypens zag het stuk op 22 oktober online. Het werd toen nog tegelijk opgevoerd voor een publiek in KVS en online gestreamd.
Recent neurowetenschappelijk onderzoek bevestigt wat 19de-eeuwse kunstfilosofen al aanvoelden: kijken is niet passief, maar veronderstelt een lichamelijke betrokkenheid van de toeschouwer. Empathie biedt daarom een interessante piste om na te denken over de status van de toeschouwer in het theater, die vandaag nog vaak gevangen lijkt te zitten in een tweedeling tussen activiteit en passiviteit. Kan de empathische blik ook een kritische blik zijn?
