Bauke Lievens | Etcetera

Bauke Lievens

Bauke Lievens werkt als dramaturge voor diverse circus-, dans- en theatergezelschappen. Sinds 2015 maakt ze ook eigen werk. Bauke is als docent en onderzoeker verbonden aan de dramaopleiding van KASK School of Arts (Gent).

Het mensbeeld van de acrobaat

Het kleine oeuvre van het Franse circusgezelschap Cie Un loup pour l’homme

Etcetera vroeg circusdramaturge Bauke Lievens om een portret te schrijven van het Franse circusgezelschap Cie Un loup pour l’homme. Bauke was als dramaturge betrokken bij twee creaties van het gezelschap: Face Nord (2011) en Rare Birds (2017).

Piste (Michiel Deprez)

Michiel Deprez / Rob Smorenberg & Fabián Santarciel de la Quintana

Etcetera recenseert jong werk op Theater aan Zee! Vandaag: Bauke Lievens over Michiel Deprez, Rob Smorenberg en Fabián Santarciel de la Quintana

De wetenschap van de idioot

Een portret van circuskunstenaar Johann Le Guillerm

Traag maar gestaag baant het hedendaagse circus zich een weg in het podiumkunstenlandschap. Met voortschrijdend tactisch inzicht lijft het soms lukrake, dan weer zorgvuldig gekozen elementen uit theater, dans en performance in. Andersom slagen sommigen erin om bestaande (podium)kunstenpraktijken open te breken door ernaar te loeren door de kijkgaten van het circus. Een van de verkenners in die voorhoede is de Bretoense circusartiest en beeldend kunstenaar Johann Le Guillerm.

The myth called circus

“Sweet is the lore which Nature brings; Our meddling intellect Mis-shapes the beauteous form of things:— We murder to dissect.” William Wordsworth

De mythe die circus heet

“Sweet is the lore which Nature brings; Our meddling intellect Mis-shapes the beauteous forms of things; – We murder to dissect.” William Wordsworth

Milo Rau / IIPM / CAMPO – Five easy pieces

Just kids

First Open Letter to the Circus. “The need to redefine”

Kamyon

Kamyon – t’arsenaal & Platform 0090

KAMYON (8+) is een locatievoorstelling in een vrachtwagen en vertelt het verhaal van een meisje dat samen met haar moeder weg is van Oost naar West, in de buik van dezelfde vrachtwagen. Het publiek van de Zomer van Antwerpen wordt in het Portugees verwelkomd door een mooie zwarte dame met vlechtjes in het haar, en door een jongetje dat onder de wielen van de vrachtwagen speelt. Zij blijken enkel ‘poortwachters’, die verder geen aandeel hebben in de voorstelling. Het publiek gaat per twee of drie zitten op de kleine houten bankjes die binnenin aan weerszijden van de laadbak zijn gemonteerd. De airco zoemt, de koude lucht suggereert dat we plaatsnemen in een gigantische koelwagen.

So it goes

So it goes – Freek Vielen/De Tijd

Met So it goes voegt Vielen een juweel van een tekst toe aan zijn pogingen om taal te geven aan wat zich onder het oppervlak van de evidenties roert. Hij brengt zelf zijn eigen monoloog en het klinkt eerlijk, intelligent en doorvoeld. Het ritme van de tekst ontvouwt zich als een bezwering, zonder echter het gapende gat waarrond de woorden cirkelen, te dichten. Maar waar Vielens eigen stem helder hoorbaar is in zijn schrijven en spelen, kan de regie absoluut frisser en meer eigen.

Het lichaam als slagveld: over circus en object

Johan Heldenbergh in Ensor van Cie Cecilia

Het circus zoals het is

De geregisseerde authenticiteit van Ensor en cirQ Batavaria

Het voorbije Vlaamse theaterseizoen bracht twee samenwerkingen voort tussen de wereld van het circus en die van het theater: Ensor van Circus Ronaldo en Compagnie Cecilia, en cirQ Batavaria van cirQ vzw en Circus Bavaria. Beide producties voeren op het eerste zicht een romantiserende afbeelding van het circus ten tonele. In dat plaatje lijken de betrokken circusartiesten getypecast in hun rol van onbezoedelde dragers van een authentieke volledigheid die wij zijn verloren, respectievelijk in ‘de stress van alledag’ (cirQ) en ‘de obsessie met betekenis van het theater’ (Compagnie Cecilia).