#159
15.12.2019
—
14.03.2020
download pdf
‘Het is duidelijk dat men het liefst het subsidiegeld gewoon zou uitdelen,’ schrijft Dirk Lauwaert, niet zonder ironie. Maar dat kan niet en dus moeten er ‘projecten’ ingediend worden. Een essay over het project als toekomstvorm van een maatschappij zonder utopie.
Van 1978 tot 1984 werkten Dirk Pauwels en Hugo De Greef nauw samen in het ‘project’ Schaamte, de eerste als kunstenaar (lid van Radeis), de tweede als organisator. Nadien liepen hun wegen uiteen, allebei als organisator. Marianne Van Kerkhoven en Marleen Baeten spraken met hen over Schaamte, het Kaaitheater als festival en als kunstencentrum, over Victoria en Brugge 2002.
Jan Decorte werd onlangs 50. Johan Wambacq over een theaterkunstenaar die het hele gamma bestrijkt van wat in de wereld te koop is, van de gruwel tot de knulligheid.
Horst Rickels is componist, audiovisueel kunstenaar en lesgever aan o.a. het Conservatorium in Den Haag en het RITS in Brussel, maar bovenal een artistieke nomade die probeert de dingen te ‘vitaliseren’. Peter Anthonissen en Dries Moreels spraken met hem.
‘Je moet niet weten wat je gaat vertellen of hoe je het zal doen, maar je moet materiaal hebben om over te vertellen.’ Katrien Darras in gesprek met Arne Sierens, over zijn leermeesters in film, literatuur en theater, over zijn mislukkingen en de ‘lange saucisse’ die zijn oeuvre is.
Begin jaren zeventig wou een groepje jonge turken het Vlaamse theater wakker schudden door een eigen Vlaamse dramaturgie te ontwikkelen. Peter Anthonissen sprak met voortrekker Wil Beckers.
De Franse schrijver Claude Mauriac – zoon van – schreef een autobiografie van 14 delen. Hij werkte er bijna driekwart eeuw aan. Steven Engels over een fascinerend project.
Tg Stan wil een platform voor jonge kunstenaars uitbouwen. ‘Dat is alleen maar een stap verder in ons traject dat gaat van geslotenheid naar openheid.’ Katrien Darras sprak met Sara De Roo en Damiaan De Schrijver.
Van Epigonentheater zlv (‘zonder leiding van’) naar Needcompany, van straatvoorstellingen naar Shakespeare, van politiek naar kunst: Katrien Darras en Rudi Laermans praten met theatermaker en beeldend kunstenaar Jan Lauwers over zijn parcours en de noodzaak om ‘in detail te treden’.
Stan, Needcompany en Les Ballets C de la B zijn geen klassieke gezelschappen maar groepen waarbinnen de leden ook eigen projecten kunnen opzetten. Josse De Pauw, Guy Cassiers en Alain Platel zijn kunstenaars die geen ‘klassiek’ traject afleggen binnen een ensemble, maar in wisselende constellaties hun ding doen. Marianne Van Kerkhoven beschrijft de evolutie van de werkomstandigheden in het theater en pleit voor een beleid dat daar flexibel op reageert.
Luk Van den Dries, voormalig voorzitter van de Beoordelingscommissie voor Nederlandstalige Dramatische Kunst, legt uit waarom hij en zijn commissie ontslag hebben genomen en wat er ontbreekt in de relatie tussen minister en adviesorganen.
Bernard Van Eeghem zag op het KunstenFESTIVALdesArts drie keer Il Combattimento van de Societas Raffaello Sanzio, regie Romeo Castellucci, één keer vanuit de zaal, twee keer vanuit de coulissen: zijn tienjarige zoon Arthur speelde mee.
Rudi Laermans over het boek Alles is rustig – het verhaal van de kunstencentra (VTi-VDP)
De week begon met een feestje. En eindigde in iets wat een bizar feest had moeten worden. Loek Zonneveld over de nieuwe Amsterdamse woning van Maatschappij Discordia. En over Horváths Kasimir en Karoline in de regie van Guy Cassiers.
Helmut Ploebst over de metafoor van het spook in Highway 101 van Meg Stuart/Damaged Goods.
Marleen Baeten over Mignon (Walpurgis) en het huis der verborgen muziekjes (Het muziek Lod)
