#162
01.12.2020
—
14.03.2021
download pdf
De toenemende mediatisering van onze leefwereld zet de gangbare kunstopvattingen op de helling. Rudi Laermans vraagt zich af welke waarde de hedendaagse kunst kan hebben voor de techno-mens. Kunst in coma? Theater bekeken door het camera-oog.
In de documentaire Frankfurts Forsythe, ein Choreograph über seine Arbeit, die enkele jaren geleden op ZDF werd uitgezonden, volgt de camera van Labarthe de Amerikaanse choreograaf doorheen zijn drukke werkschema. Hij pendelt tussen de repetities van Impressing the Czar (1988) voor zijn eigen Ballett Frankfurt en de voorbereidingen van Behind the China Dogs (1988) voor het New York City Ballet. Vooral een virtuoos ‘pas de deux’ dat hij voor dat laatste ballet choreografeert, wordt gefilmd. We zien Forsythe met de dansers het materiaal doornemen, dag na dag, tot aan de première.
Van de dans van Forsythe wordt gezegd dat hij het gevoel geeft dat er écht iets aan de hand is, dat hij tot de realiteit zelf behoort. Maar is Eidos:Telos wel zo echt, vraagt Adri De Brabandere zich af.
In zijn naschrift bij het Manifest beantwoordt Kurt Vanhoutte de provocaties van Baudrillard.
Massa, stedelijkheid, popcultuur, suburbia, geweld. Het zijn centrale begrippen in het werk van de Amsterdamse filosoof en popliefhebber René Boomkens. Patrick Allegaert en Marleen Baeten lazen zijn publicaties en hadden een gesprek met hem.
De gemiddelde dansprogrammator in dit land heeft geen flauw benul van het nieuwe theater dat de Europese straten verovert: de hiphopdans. Dirk Verstockt movede zijn ass naar Danse Ville Danse in Lyon en zag er dansers aan het werk die nooit een conservatorium of een balletschool bezochten.
Etcetera verzamelde een vijftigtal theateraffiches en vroeg Dirk Lauwaert om een analyse.
Het rommelt al een tijdje binnen de BRTN. Verschillende cultuurprogramma’s worden geschrapt. Aan Daniël Biltereyst vroegen we een analyse van de relatie tussen de Openbare Omroep en cultuur.
Vier decennia lang heeft zij (theater)kunstenaars geïnterviewd en hun werk gefilmd, eerst voor het NIR, dan de BRT en nog later de BRTN. Zo groeide een indrukwekkend beeldarchief dat ons in het buitenland wordt benijd. Zal de ‘VRT’ het belang van dat archief erkennen? Kan er nog verder beknibbeld worden op de culturele berichtgeving bij de openbare omroep? Marianne Van Kerkhoven en Pascal Gielen spraken met Annie Declerck.
Theatermachinerieën en fantasie, een schouwburgzaal en sérieux. Wat hebben ze met mekaar te maken, vraagt Marleen Baeten zich af. En zorgen ze voor magie in het jeugdtheater?
Het circus is in West-Europa aan een revival toe. Rode neuzen en zotte-beestentruuks zijn echter verdwenen binnen de recente opkomst van het circustheater. Tuur Devens gaat op zoek naar de oorsprong.
Marianne Van Kerkhoven sprak met regisseur Johan Simons over de locatieprojecten van Hollandia en de zoektocht naar een theater dat in de samenleving gaat staan. ‘Ik wou dat ik alle theaterwetten in één klap kon vergeten.’
Kleinschalig, verrassend en/of experimenteel werk. Dat had Agna Smisdom voor ogen met haar eerste reeks Studiowerk in de Kaaitheaterstudio’s. Uitschieter van een overigens in haar geheel verfrissende affiche was Roberto Zucco van de vijfentwintigjarige Franse regisseur Armel Roussel, een productie van de vzw Utopia die een seizoen eerder in première was gegaan in de Ancienne Ecole des Vétérinaires in Brussel. Begin dit jaar werd de voorstelling hernomen in Théâtre Varia. En terecht: Roberto Zucco beantwoordt niet alleen aan de drie criteria waaraan Smisdom haar programmering toetste, maar is wellicht één van de markantste debuten die het ‘Belgische’ theater het jongste decennium heeft voortgebracht.
Mei ’96, Montycafé. Naast de toog is uitzonderlijk een tv geïnstalleerd. Voetbal, Ajax-Inter Milaan geloof ik. De acteurs van Dood Paard hebben net Tasso, Casus Belli afgewerkt en vatten post voor het kastje. In hun commentaar sparen ze Kluivert & Co niet, maar dra wordt voetbal ingebed in een spelletje wederzijds jennen, baldadig snauwen, een ogenschijnlijk permanent aanwezige groepsdynamiek die wat zich aandient, van Ajax tot het spelen van een voorstelling, doordringt.
